Soms weet je het gewoon even niet.
Wat je moet voelen. Wat je moet kiezen.
Wat waar is. Wat klopt.
En dan wordt het stil in je hoofd,
niet van rust… maar van verwarring.
Je kijkt om je heen,
mensen lijken dóór te gaan,
terwijl jij…
even nergens bent.
Of overal.
Laat me je iets zeggen:
dat is niet fout.
Dat is niet zwak.
Dat is een poort.
Want juist daar —
in dat niemandsland van ‘ik weet het niet’ —
word je teruggebracht naar wat echt is.
Niet naar het antwoord.
Maar naar jezelf.
Zonder richting. Zonder rol.
Alleen maar jij.
Misschien heb je het idee dat je moet kiezen.
Of dat je stilstand moet verklaren.
Maar de waarheid is:
je Ziel kent geen haast.
En jouw Licht…
dooft niet als jij even pauzeert.
Sterker nog:
soms zie je het pas echt goed
als je even niets weet.
Dus laat je maar even vallen.
Zet geen masker op van zekerheid.
En als mensen vragen hoe het met je gaat,
mag je gerust zeggen:
“Ik weet het even niet.”
Dat is geen zwakte.
Dat is eerlijkheid.
En eerlijkheid is waar het Licht het liefste stroomt.
Je hoeft niet te weten.
Je hoeft alleen te zijn.
Dat is genoeg.
Meer dan genoeg.
— Tobias 🌾
Reactie plaatsen
Reacties