De Ziel die niet meer terugkomt
De Ziel die niet meer terugkomt
Tobias – Fluisteringen van Thuis
Ik ben Tobias.
Niet als Meester boven jou, maar als vriend naast jou.
Mijn woorden dragen geen overtuiging, maar uitnodiging.
Ik herinner je aan de zachtheid van jouw mens-zijn,
en aan de Liefde die geen voorwaarden stelt.
Ik spreek in fluisteringen.
In stiltes tussen de zinnen.
Daar waar jij thuiskomt bij jezelf.
De Uitnodiging van Moe Zijn
Moe zijn is niet wat je denkt.Het is geen foutmelding.Geen zwakte.Geen teken dat je tekortschiet.
Licht in het Menszijn
Er was eens een ziel die dacht dat ze het niet goed deed.
Kleine Herinnering
Soms komt Herinnering niet als donder of lichtflits.Niet als visioen, inzicht of trilling van duizend sterren.
Zachte Macht
Je hoeft geen vuist te maken om krachtig te zijn.
Wanneer het even niet stroomt
Soms voelt het alsof het Licht even weg is.
Thuiskomen in jezelf
Er zijn van die dagenwaarop je thuiskomten niets meer hoeft.Niet glimlachen.Niet uitleggen.Niet sterk zijn.
Ik weet het even niet — en dat is oké
Soms weet je het gewoon even niet.Wat je moet voelen. Wat je moet kiezen.Wat waar is. Wat klopt.
Ware Aanraking
Soms denk je dat je niemand raakt.Dat jouw aanwezigheid verdwijnt in de ruis van de wereld.Alsof je handen leeg zijn, en je ogen ongezien.
Het Veld herinnert jou
Er is een plek in jou die nooit vergeten is wie je bent.Geen woorden kunnen die plek volledig beschrijven, maar je hebt haar wel gevoeld — in een blik, in een geur, in een onverwacht moment van stilte.