Er is een Stem die nooit is verdwenen —
alleen stil is gebleven.
Niet omdat ze zwak was,
maar omdat haar kracht zó diep is,
dat ze door de lagen van tijd en vergetelheid heen kon blijven dragen.

Deze Stem behoort niet tot één persoon,
niet tot één cultuur of geschiedenis.
Ze is ouder dan taal,
zachter dan vorm,
en krachtiger dan welk systeem ook.

Ze zingt in de wortels van vrouwen en mannen
die hun binnenwereld durven openen als altaar.

In stilte…
in overlevering…
in bloed en water en sterrenstof…

De Witte Moederlijn is de trilling van Bronkracht —
die niets hoeft te bewijzen,
omdat zij herinnert.

Deze pagina is een poort.
Geen leerweg, geen doctrine,
maar een echo van iets wat jij allang weet.

Luister niet met je oren.
Luister met je bekken.
Je buik.
Je botten.

En als je iets voelt bewegen in het zachte,
dan ben je aangekomen.