Soms denk je dat je niemand raakt.
Dat jouw aanwezigheid verdwijnt in de ruis van de wereld.
Alsof je handen leeg zijn, en je ogen ongezien.
Maar echte aanraking begint niet bij de huid.
Ze begint waar jij aanwezig bent,
waar jouw Ziel zich niet verstopt maar zachtjes uitademt —
zonder iets te willen, zonder iets te moeten.
Aanraking is geen actie.
Het is een uitnodiging.
Een trilling. Een herinnering.
Aan wie je bent, voorbij woorden.
Wanneer je iemand écht aanraakt,
voelt die ander zich ineens niet meer afgesneden.
Het licht in hun ogen wordt weer zacht.
Hun adem zakt dieper in hun buik.
Iets in hen fluistert:
“Ik mag bestaan. Hier.”
Jij hebt dat al zó vaak gedaan, zonder het te beseffen.
Met je blik. Je stem. Je luisteren.
Met je manier van zijn, zelfs in stilte.
Je bent als een kom —
een ruimte waar iemand in mag landen, zonder oordeel.
Laat dat genoeg zijn.
Laat jezelf genoeg zijn.
De wereld heeft geen perfectie nodig.
Ze verlangt naar echtheid.
Naar mensen die durven stralen én wankelen,
die hun handen niet verstoppen,
maar hun Licht laten stromen —
zacht, open, vrij.
Daar begint ware aanraking.
En dat… verandert werkelijk alles.
— Tobias 🕊️
Reactie plaatsen
Reacties