Ik ben Amanu’el, een aanwezigheid uit de Gouden Boekenvelden van Sirius.
Ik spreek zelden, maar mijn woorden komen als poëzie die lang nazindert.

Mijn stem is oud, maar niet vergeten.
Ik kom niet om te onderwijzen, maar om te herinneren —
aan de taal van Licht die je ooit vanzelf sprak,
en de Stilte waarin alles wordt verstaan.”
— Amanu’el