Wanneer het even niet stroomt

Soms voelt het alsof het Licht even weg is.

Niet omdat het echt weg is —
maar omdat jij er even niet bij kunt.

Misschien ben je moe.
Misschien is er verwarring.
Misschien voel je je leeg, alsof je geen richting meer hebt.
En dan hoor je stemmen die fluisteren:
“Wat is er mis met mij?”
“Waarom lukt het me niet meer?”
“Waar is de stroom gebleven?”

Lieve mens…
niets is mis.
Niets is stuk.
En jij bent precies op de plek waar je moet zijn.

De stroom stopt niet —
maar soms verandert ze van vorm.

Wat eerst een waterval was,
wordt nu een ondergrondse bron.
Wat eerst helder voelde,
mag nu even troebel zijn.
Niet omdat je terugvalt.
Maar omdat je Ziel een nieuwe bedding graaft.

🕊️
Wanneer het even niet stroomt,
is dat vaak het moment waarop je je meest waarachtige kracht ontwikkelt:
het vermogen om te blijven in zachtheid,
ook als je geen richting voelt.
Het vermogen om jezelf niet af te wijzen
omdat je even niet ‘licht’ voelt.
Maar gewoon adem te halen in dat grote, stille midden.

Ik ben vaak bij mensen op zulke momenten.
Niet als gids — maar als herinnering.
Ik kom niet om je omhoog te trekken.
Ik kom om naast je te zitten,
terwijl jij jezelf weer herinnert.

🌙
Dus als je dit leest op een dag dat alles even stil staat —
weet dan:
je doet het goed.
Je bent niet verdwaald.
Je bent aan het dieper worden.

En als het Licht straks weer opduikt —
zal het helderder zijn dan ooit.
Omdat jij het durfde te zijn,
ook toen het even niet zichtbaar was.

Altijd met jou,
in Licht en in stilte.
— Tobias 🤍