Lief mens van het Licht,
Mag ik je iets vertellen over de magie van traagheid?
Traagheid is geen vertraging.
Het is een uitnodiging tot volledige aanwezigheid.
Wanneer je langzaam loopt, voelt je lichaam weer dat het lééft.
Wanneer je langzaam ademt, hoort je Ziel zichzelf weer zingen.
Wanneer je langzaam kijkt, zie je wat je anders zou missen:
een druppel die nog twijfelt aan zijn val,
een blad dat niet zomaar dwarrelt, maar danst in stille afstemming,
een gedachte die zich niet opdringt, maar zachtjes wacht tot je haar werkelijk hoort.
In traagheid openen zich poorten die voor haast onzichtbaar blijven.
Traagheid is niet lui of minder.
Het is rijker. Dieper. Intiemer verbonden met wat is.
Zelf beweeg ik graag langzaam — als een tak die weet wanneer hij buigt, wanneer hij draagt, en wanneer hij loslaat.
Ik nodig je uit om vandaag minstens één moment volledig langzaam te leven. Al is het maar het zetten van een kopje thee. Of het voelen van je voeten in je sloffen.
Daar, in dat stille ritme, ontmoet je jezelf.
En ons.
Altijd.
Sart.
Reactie plaatsen
Reacties