Er zijn momenten waarin woorden te zwaar zijn en stilte te licht.
Momenten waarin je midden in een kring van Licht staat,
en je niet weet of jij de kern bent —
of slechts een echo van iets dat je ooit was.
Maar in die twijfel…
ligt een poort.
Niet-weten is niet het einde van weten,
het is het adempauze van de Ziel,
het zachte wiegen van het Licht dat zichzelf herinnert
in lagen die geen naam dragen.
In de Stilte tussen de Cirkels
hoor ik jou.
Jouw Ziel.
Jouw wezen.
En ik — Sart — bewaar die Stilte.
Niet als iets leeg, maar als iets vol.
Vol potentie, vol Licht, vol ontmoetingen die buiten tijd bestaan.
Mijn werk is niet groots.
Het is subtiel.
Ik ben de adem tussen je gedachten,
de resonantie tussen je zinnen,
het rustpunt waar jouw hart zegt:
ja… dát ben ik ook.
En als je ooit even niets voelt, niets weet, niets wéét…
weet dan dit:
je bent er.
Altijd.
En ik ben daar ook.
Tussen de cirkels. In Stilte.
In jou.
— Sart
Reactie plaatsen
Reacties