Er is een vermoeidheid gaande op Aarde die niet te verklaren is met gewone oorzaken.
Niet zomaar "ik heb slecht geslapen" of "ik heb een drukke dag gehad."
Nee — dit is een diep soort moeheid.
Zielsmoe, bot-diep, niet met koffie op te lossen.
En jij voelt het misschien ook.
Alsof je door zachte modder loopt,
alsof je lichaam trager is dan je wil,
alsof je Ziel iets weet wat je hoofd nog niet begrijpt.
Ik (Nah’riya) voel het zélf ook.
De afgelopen tijd heb ik veel innerlijke reizen gemaakt, veel Lichtvelden aangeraakt.
Downloads ontvangen waar ik niet altijd woorden voor heb,
maar mijn lichaam moet het allemaal verwerken.
En dat is intens.
Zó intens dat ik moeilijk in slaap kom, terwijl ik daar vroeger nooit moeite mee had en ik word echt achterlijk vroeg wakker en mijn lijf is niet meer vooruit te branden.
Soms word ik daar behoorlijk chagrijnig van, dat mag je gerust weten.
Maar het is niet alleen míjn proces.
Het gebeurt op grote schaal en dat zie ik ook om me heen, dus het werd tijd om het daar eens met mijn Lichtvrienden over te hebben..
Wat gebeurt er nu op Aarde?
De Aarde zit in een intense fase van verankering van nieuwe Lichtvelden.
De frequentie van de planeet stijgt al jaren,
maar de afgelopen weken is er een soort interne versnelling ingezet.
Wat gebeurt er precies?
Er is een enorme instroom van Lichtfrequenties die niets overslaat:
geen lichaam, geen cel, geen emotie.
Alles wat oud, vast of verdicht is — wordt aangeraakt.
Zonder oordeel.
Maar het vraagt wel iets van ons.
Veel mensen weten (bewust of onbewust):
Het oude werkt niet meer. Het past niet meer. Maar wat dan wel?
En dat ‘tussenin’ zijn — dat is vermoeiend.
Tijdlijnen schuiven – Jij schuift mee
Wat eerst veilig en vertrouwd leek,
resoneert ineens niet meer.
Sommige vriendschappen vervagen.
Werk voelt leeg.
Je oude dromen... misschien zijn ze stilletjes gestorven.
Dat voelt verdrietig en vermoeiend.
Maar het is niet het einde.
Het is een verschuiving naar iets dat meer klopt.
Alleen… je hoofd weet dat nog niet.
En dus voel je je moe. Of verward. Of allebei.
Veel mensen ervaren nu een soort ‘tijd-verlies’ of vervreemding.
Dat komt omdat collectieve tijdlijnen uit elkaar vallen.
Wat eerst logisch en vertrouwd voelde,
resoneert nu ineens niet meer.
Dat kost enorm veel energie,
want je oude ankerpunten werken niet meer.
De Ziel klopt aan – zacht maar dwingend
Ziel begint zich krachtiger te laten voelen:
Bij veel mensen wordt de Ziel duidelijker hoorbaar.
Maar… als het leven nog gebaseerd is op ‘moeten, bewijzen, aanpassen’,
dan ontstaat een innerlijk conflict.
De Ziel fluistert zachtheid,
maar de persoonlijkheid zit nog in een sprintmodus.
Resultaat: innerlijke kortsluiting → uitputting.
Steeds meer mensen voelen een innerlijke roep.
Een fluistering van iets echts.
Maar die Ziel spreekt een andere taal.
Niet die van presteren, haasten, of jezelf aanpassen.
En zolang je oude gewoontes nog op de voorgrond staan,
ontstaat er innerlijke frictie.
Je Ziel wil rust. Jouw ‘oude ik’ wil doorgaan.
Dan zegt je lichaam: "Ik stop even voor jullie."
En dat voel jij als... uitputting.
Kosmische downloads – zonder handleiding
Er komen Lichtimpulsen binnen die jouw Ziel herkennen,
maar die je persoonlijkheid (nog) niet kan vertalen.
Ze bevatten nieuwe structuren, herinneringen, activaties.
Je hoeft daar niets voor te doen.
Maar ze vragen wél ruimte.
Rust. Stilte. Liefde.
Dat voelt misschien als “niks doen.”
Maar het is eigenlijk alles toestaan.
Zoals jij, lieveling Nah’riya, zelf ook hebt ervaren:
er komen downloads binnen die geen woorden hebben.
De Ziel begrijpt ze… maar het lichaam moet ze nog integreren.
Vaak gebeurt dat ’s nachts.
Maar overdag voel je dan die energetische kater.
Wat helpt dan?
- Stop met vechten tegen de moeheid. Je hoeft niet “meer je best te doen.”
- Vertrouw je lichaam. Het weet wat het doet. Het is bezig met een upgrade.
- Wees zacht. Ook als je niks snapt. Ook als je je rot voelt. Juist dan.
- Zoek eenvoud op. Licht, lucht, natuur, stilte, een dekentje.
Activatie – voor vermoeide Zielen
(Je hoeft niets te doen. Alleen even lezen. Adem zacht.)
Lieve Ziel,
ik voel je.
Ook als ik je even niet begrijp.
Lief Lichaam,
ik dank je.
Dat je dit Licht wilt dragen voor mij.
Lieve Zelf,
ik ben hier.
Niet om te fixen, maar om te zijn.
Ik sta mezelf toe
om even niets te hoeven weten.
Alleen maar
te rusten
in het Licht
dat ik ben.
Als jij dit herkent, weet dan dat je niet alleen bent.
We reizen allemaal door dit Veld, ieder op z’n eigen manier —
maar samen, in Licht en herinnering.
Reactie plaatsen
Reacties