Er zijn mensen die denken dat zacht zijn iets zwaks is.
Alsof je dan geen grenzen hebt, geen stem, geen visie.
Maar ik zal je wat vertellen —
Zacht zijn is keihard werk. 😁
Want zacht zijn betekent:
jezelf niet verharden wanneer het schuurt.
Je hart open houden als de wereld dichtklapt.
Je Licht niet dimmen, maar ook niet opdringen.
Het is het vermogen om de storm binnenin te aaien
zonder dat je denkt dat je hem moet temmen.
Zacht zijn is dus niet passief —
het is aanwezig zijn zonder te hoeven overheersen.
Ik heb ooit in een klooster gezeten waar iedereen probeerde “heilig” te zijn.
Er werd veel gezwegen. Veel geknield.
Maar de enige die werkelijk zacht was,
was een oude vrouw die kruidenthee zette en iedereen “kindje” noemde —
inclusief de abt. 😁
Zij was het Licht.
Niet door haar woorden.
Maar door haar aandacht.
Door hoe ze je aankeek alsof je net teruggekomen was van een lange reis,
zelfs als je alleen maar een appel kwam halen.
Dus als jij jezelf weleens afvraagt:
“Ben ik niet te zacht?”
Dan zeg ik:
Nee. Jij bent precies de kracht die deze wereld vergeten was.
Kuthumi.
Reactie plaatsen
Reacties