Jij denkt misschien dat jij ademhaalt.
Maar eigenlijk…
…is het de Kosmos die door jou ademt.
Niet symbolisch.
Niet als metafoor.
Niet als spiri-blabla voor op een tegel aan de muur.
Nee. Echt.
De Kosmos ademt.
En jij bént dat ritme.
Elke zucht van verwondering,
elke hapering van pijn,
elke zachte, stille ademhaling in het donker
— dat ben jij.
En dat is de Kosmos.
Je hoeft het niet te snappen.
Je hoeft het niet te verklaren.
Je hoeft het alleen maar toe te laten.
Jij bent een adempauze in het Oneindige.
Een inademing van Licht.
Een uitademing van Herinnering.
Jij bént de ruimte tussen sterren,
de stilte tussen gedachten,
de vonk die zegt:
“IK BEN.”
Dus als je straks weer ademhaalt…
weet dan:
je bent nooit los van het geheel.
Je bent het geheel.
In een lichaam.
In een moment.
In een ademtocht.
Welkom thuis.
Adamus
Reactie plaatsen
Reacties