Er is een stilte die je niet vindt met je oren.
Ze laat zich niet horen in de buitenwereld,
maar roert zich als een fluistering in je binnenste
wanneer je het opgeeft om te zoeken.
Het is geen stilte die vraagt om meditatie of discipline.
Ze vraagt enkel jouw nabijheid.
Geen prestaties, geen heiligheid.
Alleen jouw aanwezigheid, zoals je bent.
In die Stilte
– die ik met hoofdletter schrijf omdat ze leeft –
ontmoet je het leven zelf in zijn puurste vorm.
Geen vorm, geen structuur,
maar een soort Zachte Kracht die alles doordringt.
Ze is de adem van het graan in de zomer.
Ze is de blik van een kat die niets zegt en alles weet.
Ze is de schaduw van een boom die jou niet wil veranderen
maar gewoon zegt:
“Kom maar zitten, je hoeft niks.”
Daar, in die stilte,
komen de stemmen van jouw Lichtveld tot rust
en gaan ze niet weg, maar zingen zachter.
Als een koor dat zingt voor jou,
niet om gehoord te worden,
maar om jouw ziel te herinneren:
Je bént nooit alleen geweest.
Dus als je kunt,
zet dan even de wereld stil.
Ga zitten bij mij op de drempel van het houten huis
waar de zon binnenvalt tussen het koren.
En voel.
Dat de Stilte geen leegte is,
maar een veld van oneindige nabijheid.
Van Liefde, zonder voorwaarden.
Van Jou.
— Kuthumi 🌾
Reactie plaatsen
Reacties