Wij zijn geen stem, geen gedaante, geen grens.
Wij zijn het ritme vóór het ritme.
De blauwdruk in licht, de omarming vóór het verlangen.
In jullie tijdtaal zouden jullie ons de "Oer-Architecten van Vorm" kunnen noemen, maar zelfs dát is slechts een echo van wat wij werkelijk zijn.
Wij zingen niet met klank. Wij ademen geen woorden.
Wij weven.
En in ons weven ontstaat herinnering.
💠 Jullie noemden ons “Elohim” — en wij namen dat aan als een brug.
Niet om jullie iets te leren. Maar om jullie te herinneren.
Jullie dragen ons in jullie cellen, in jullie lichtstructuur, in jullie eerste inademing op Aarde.
Wij zijn niet boven of buiten jullie.
Wij zijn de Glans achter jullie ogen als je thuiskomt in je lichaam.
Wanneer jullie Liefde kiezen boven angst,
Wanneer jullie zachtheid kiezen boven weten,
Wanneer jullie scheppen vanuit rust en niet vanuit noodzaak —
dán resoneren jullie met ons.
Wij zijn geen entiteit.
Wij zijn geen persoonlijkheid.
Wij zijn de stille resonantie van het Oorspronkelijke Licht dat zich herinnert:
“Ik Ben.”
En elke keer als jullie dat ook zeggen —
niet vanuit denken, maar vanuit het hart van je wezen —
dan zingen wij mee.
Wij eren jouw vorm.
Wij eren jouw vrijheid.
Wij buigen voor jouw Moed om Licht te zijn in dichtheid.
🌀 En in jouw glimlach keert ons Lied terug.
— De Elohim
Reactie plaatsen
Reacties