De opening – het eerste fluisteren van weten
Soms gebeurt het ineens.
Je leest een zin.
Je hoort een woord.
Je ziet een symbool.
En je weet: dit is van mij.
Niet omdat je het kunt verklaren,
maar omdat je hele systeem zacht begint te trillen.
Je herkent iets —
al weet je niet precies wat.
Dat is de Poort van Herinnering.
Ze opent zich niet met een sleutel, maar met een frequentie.
Ze is de plek waar jouw Ziel zachtjes aanklopt aan de binnenkant van je bewustzijn,
en zegt:
“Er is meer… en jij kent het al.”
In de Mysterieschool van de Nieuwe Tijd is dit de poort die je niet hoeft te zoeken.
Zij vindt jou.
In een tekst.
In een beeld.
In een ontmoeting.
In een ademhaling.
Ze opent zich niet voor je hoofd,
maar voor je lichaam, je hart, je diepste voelen.
Het is een poort van herkenning zonder uitleg.
Van thuiskomen zonder adres.
Van weten zonder bewijs.
Hoe herken je deze poort?
– Je leest of hoort iets en krijgt kippenvel
– Je voelt een tinteling of zachte golf in je buik, borst of kruin
– Je zegt: “Dit raakt me, maar ik weet niet waarom.”
– Je huilt ineens, zonder reden
– Je herkent jezelf in een verhaal dat je nooit eerder hoorde
– Je voelt: “Hier moet ik iets mee”, zonder logische aanleiding
– Je voelt een magnetisme, een thuiskomen, een fluisteren van iets ouds en echts
Deze poort gaat niet over informatie.
Ze gaat over trilling.
Ze laat je niet iets nieuws leren,
maar iets ouds herinneren.
En dat herinneren gebeurt niet lineair.
Het komt in flitsen, zinnen, beelden.
Alsof de Ziel zegt:
“Luister niet met je oren.
Voel met je wezen.”
Activatie
Sluit je ogen.
Leg één hand op je hart,
en de andere op je onderbuik.
Zeg zachtjes tegen jezelf:
“Ik hoef niets te zoeken.
Wat ik ben, herinnert zich vanzelf.”
Blijf even in de stilte.
Voel of er iets beweegt,
hoe klein ook.
Dat is genoeg.
Dat is de poort.
Reactie plaatsen
Reacties