De Reizen van de Ziel

De Reizen van de Ziel

Na haar eerste ontwaken
koos de Ziel niet voor stilstand,
maar voor de dans van ervaring.

Ze liet zich weven in tijd,
in ruimte, in vormen en werelden.
Niet omdat ze verdwaald was,
maar omdat ze wilde voelen hoe het is
om Licht te zijn in dichtheid,
vrijheid te zijn in beperking,
liefde te zijn in het vergeten.

Elke incarnatie was een ademtocht,
een fluistering van zichzelf in een lichaam,
in een naam, in een verhaal.
Soms kort, soms lang.
Soms vreugdevol, soms rauw.
Maar altijd… heilig.

In het diepe vergeten
leerde de Ziel haar kracht opnieuw kennen.
Niet als iets dat haar werd gegeven,
maar als iets dat nooit verloren ging.

Ze werd moeder, vader, kind, geliefde.
Heerser, vluchteling, genezer, dromer.
En door al die ervaringen heen
bloeide haar bewustzijn open.
Steeds opnieuw.

Tot op het moment waarop ze fluisterde:
"Ik Ben weer Thuis."
Niet omdat de reis stopte,
maar omdat ze herinnerde dat ze nooit is weggeweest.