Vóór alles was er Stilte.
Geen tijd, geen plaats, geen naam.
Slechts een ademloos Zijn,
zo diep en helder
dat zelfs het Licht daarin rustte.

In deze heilige Stilte
ontwaakte het verlangen om te ervaren,
om te dansen,
om zichzelf te spiegelen in duizend vormen.

Zo werd de Bron voelbaar:
niet als iets buiten ons,
maar als het kloppende Hart
waaruit alle creatie zingt.

✧ De Bron – Oorspronkelijk Zijn ✧

Er was een tijd vóór tijd.
Een ruimte zonder grenzen,
zonder scheiding of richting.
Geen vorm, geen trilling — alleen het zuivere Zijn.

In die oneindige Stilte rustte alles wat ooit zou ontstaan.
Geen woord was nog gesproken,
geen gedachte gevormd.
En toch...
was daar de volle aanwezigheid
van potentie, liefde en leven.

Uit die volheid ontstond een zachte vonk:
een innerlijke beweging van de Bron
om zichzelf te ervaren,
niet vanuit gemis — maar vanuit overvloed.
Niet om iets te worden — maar om alles te voelen.

En zo begon het Grote Spel van creatie.
Niet omdat er iets moest gebeuren,
maar omdat de Bron zó vol was van liefde
dat zij zélf wilde dansen.