Vertrouwen in het Onbekende — leven zonder agenda en weten zonder weten
Er was een tijd dat ik bang was voor het onbekende.
Mijn leven hing aan elkaar van structuren, afspraken, verplichtingen en verwachtingen.
Mijn agenda zat vol, en dat gaf me een gevoel van houvast.
Ik dacht dat ik rust zou vinden door controle —
maar controle gaf me alleen maar een schijnveiligheid, geen werkelijke vrede.
Totdat er iets begon te verschuiven.
Zachtjes. Adem voor adem.
Ik liet los wat niet meer klopte: de baan buiten de deur, de agenda die overvol was, het moeten.
En ineens… was er ruimte.
Ruimte om op te staan zonder verwachting.
Ruimte om te ademen in het moment, in plaats van te leven in het “wat als”.
Ruimte om mezelf te zijn, zonder dat ik mezelf hoefde te bewijzen aan een systeem.
En ja — dat was eng.
Mijn mens wilde weten wat er zou komen.
Maar mijn Ziel… die wist het al.
Zij fluisterde:
"Je hoeft het niet te weten.
Je hoeft alleen te ZIJN — en het Leven komt naar je toe."
Vertrouwen in het onbekende is geen kunstje.
Het is geen techniek.
Het is een toestemming.
Een zacht JA tegen het leven dat zich niet laat plannen, maar wél laat voelen.
Ik heb geen televisie.
Ik lees geen kranten.
Niet omdat ik mijn kop in het zand steek, maar omdat ik weet dat ik daar mijn licht niet hoef te verliezen.
De buitenwereld schreeuwt om aandacht —
maar IK BEN vraagt om aanwezigheid.
En elke dag die ik leef zonder vaste vorm,
wordt een dag waarin het Leven mij ontmoet.
In stilte. In zachtheid. In eenvoud.
Soms in een ontmoeting.
Soms in een gedachte.
Soms in niets.
En dat niets… is alles.
Dus voor wie dit leest en voelt dat het tijd is om los te laten:
weet dat je het niet allemaal hoeft te weten.
Niet nu. Niet morgen.
Je hoeft het alleen maar toe te staan.
Dat is de sprong.
Dat is de vrijheid.
Dat is waar vertrouwen in het onbekende begint —
en waar jij jezelf eindelijk zult ontmoeten.
Reactie plaatsen
Reacties