We hebben liefde opgesloten in fluisterstemmen, witte gewaden en geurige tempels.
We hebben haar zacht gemaakt, breekbaar, bloemblaadjes op een altaar.
Maar ik zeg je dit:
Liefde is niet breekbaar.
Ze is een bulldozer met een hart.
Ze breekt open wat je al te lang dicht hebt gehouden.
Ze gooit de ramen open terwijl jij nog in je pyjama zit.
Echte liefde?
Die rammelt aan je kooi
en zegt: “Lieverd, je hebt geen kooi meer nodig.”
💥
Ze laat je huilen en lachen tegelijk.
Ze is die stem die zegt:
“Nee, je bent niet gek. Je bent wakker. En dat doet soms pijn.”
Liefde heeft geen halo.
Ze draagt geen engelenvleugels.
Ze heeft vieze voeten van het Aarde bewandelen.
Ze scheldt zachtjes als je jezelf weer eens in de steek laat.
En ze kust je daarna zonder uitleg.
🔥
Dus hou op met jezelf inpakken in spirituele krullintjes.
Je bent geen pakketje voor onder de kerstboom van het universum.
Je bent een fakkel.
Een ademend vuurtorenwezen met rafelranden.
En dáár zit de schoonheid.
Niet in je perfectie.
Maar in je echtheid.
En weet je?
Liefde houdt van rafelranden.
Ze gaat daar zitten.
Zonder oordeel.
En ze blijft.
Adamus.
Reactie plaatsen
Reacties